Misschien ben je het vergeten

Self-love is zacht en liefdevol. Natúúrlijk.
Maar het gekke is dat iemand anders het soms nog een keer tegen je moet zeggen.
Omdat je het vergeten bent.
Of omdat je er eigenlijk geen tijd voor hebt. Of maakt.
Het moet ‘even tussendoor’.
Het moet even vlugvlug en hard, want je hebt al zo’n drukke dag.
Herken je dat? Bianca herkent het beslist. Ze schreef me dit.

Ik dacht: het hoort zeker zo

Bianca (46): ‘Toen ik jong en seksueel veel actiever was, kon ik het niet, klaarkomen. Ook niet wanneer ik het zelf deed. Heel frustrerend. Wat achteraf mijn grootste probleem bleek, was dat zowel mijn bedpartners als ikzelf helemaal niets met zachtheid deden, noch deden we aan de opbouw van spanning. Ik klom tegen die heuvel op, maar bereikte nooit de top. Het deed pijn en ik dacht dat het zo hoorde. Ik dacht: waarom vindt men dit zo fantastisch? Pas toen ik leerde zachtheid (en glijmiddel!) te gebruiken en dat ik nog nét iets verder moest gaan, lukte het me. O, dus zó voelt het. En pas vanaf dat moment, ergens rond mijn 29ste, ben ik me vrij gaan voelen, durfde ik te zeggen wat ik lekker vind, en kon ik van seks genieten.’

Wel duizend

Over jezelf op een prettige manier beminnen bestaan wel duizend vragen. Hoe het beter kan. En rustiger. En zachter. En wat het je dan brengt (heerlijkheid, misschien wel het vallei-orgasme). Ik geef je de komende dagen wat zetjes.

De vraag van vandaag

Ik maakte ook een mini-enquête met 1 vraag. Ik hoor namelijk graag wat jij ervan vindt. De vraag van vandaag luidt: doe je aan self-love? Antwoord geven kan anoniem. Leuk als je meedoet.

Daag,

Marleen Janssen

PS Morgen gaat het in de summer of self-love over de zwellichamen van de vrouw.