Ellis over het vallei-orgasme: ‘Ik behandel mezelf zoals mijn minnaar zou doen’

Ellis (66): ‘Toen ik het vallei-orgasme ging leren, verwachtte ik dat ik heel mooie orgasmes zou krijgen. Hoogtepunten die zouden lijken op de beelden die je op tv ziet. Vrouwen die juichend klaarkomen, dat werk. Ik dacht: een vallei-orgasme zal wel net zoiets zijn, en dan een beetje anders. Ik snapte ook het vrijen met jezelf. Ik wist wel hoe dat moest. Ik deed het vroeger veel. Periodes heel veel en dan periodes niet.

Net als goeie erwtensoep

In boeken over seks wordt altijd gezegd dat als je geen zin meer hebt, je gewoon je fantasieën moet gaan uitspelen. Zo van: ik ben het verpleegstertje en ik trek jou je broek uit. Als ik ergens een hekel aan heb, is het dat. Ik vind: als je met iemand vrijt, moet je geen toneelstukje spelen. Als je de boeken van al die relatiedeskundigen moet geloven zou je meer variatie in je seksuele prikkeling moeten brengen. Want dan wordt het leuk. Of leuker. Maar na zes of zeven fantasietjes is dat ook voorbij. Volgens mij zijn fantasieën niet de redding van je seksleven. En die variatie in neuken ook niet. Want toen ik nog met mijn ex samen was, was het neuken vrijwel altijd hetzelfde. We deden het niet veel, maar als we het deden, was het heerlijk. Het is net zoiets als erwtensoep. Als je elke woensdag goede, lekkere erwtensoep maakt, dan zeg je ook niet na een jaar: “Het verveelt me.” Goede erwtensoep blijft goede, lekkere erwtensoep.

Een experiment met mezelf

Toen ik startte met de lessen besloot ik: ik ga gewoon aldoor precies dezelfde zelfbeminning doen. Ik wilde weten of het zou vervelen en of het mijn orgasme zou beïnvloeden. Het was een soort experiment. Ik wilde bewijzen dat variatie in standjes en handelingen de seks niet per se leuker maakt. Ik wilde het bewijzen aan mezelf.

Elke keer anders?

Ik had gehoord dat het vallei-orgasme elke keer anders is. Dat geloofde ik eigenlijk niet. Mijn orgasmes waren tot nu toe altijd hetzelfde. Ik bouwde ze op dezelfde manier op en kreeg wat ik verwachtte. Ja, die goede erwtensoep, hè. Maar ik was nieuwsgierig. Zou dat kunnen, elke keer een ánder orgasme?
Het antwoord is: ja.

Met dwang

Vóór het vallei-orgasme kende ik alleen het piekorgasme. Dat heb ik altijd ervaren als iets wat heel doelgericht is. Zo van: ik wil nu klaarkomen, want ik heb nu zin. Ik masturbeerde nooit als ik geen zin had. Ik kwam niet op het idee. Er moest een aanleiding zijn om aan de slag te gaan: een fantasie of een boek of een film. En dan moest het direct gebeuren. Soms was ik in de tuin aan het werk en dacht ik: nú. Dan ging ik naar binnen, gaf mezelf een-twee-drie het orgasme en schoffelde en wiedde weer voort. Er zat dwang achter.

Geen dildo’s, geen video’s

Nu viel de dwang weg. Ik maakte het met opzet niet spannend. Er kwamen geen dildo’s, video’s, verpleegsterspakken aan te pas. Het ging misschien niet eens om hoe ik mezelf betastte. Het geheim van het vallei-orgasme schuilt in de zachte kracht die je leert in de lessen. Het aanzetten van de meditatieve kracht. Als je die zachte kracht aanzet, volledig ontspannen bent en jezelf vervolgens bemint, dan ontstaat er een reusachtige golf die alles van je overneemt. Een zaligheid. Lijkt het op wat je ziet op tv en in films? Welnee, het is veel mooier.

Gloed over de dingen

Vanaf het moment dat ik begon met deze zelfbeminning werd de wereld zoveel mooier. Het leek net of er een gloed over de dingen lag. En toen had ik nog niet eens een vallei-orgasme gehad. Toen ik dat eenmaal beleefde, ontstond een gevoel van gelukzaligheid dat de hele dag duurde.

Vaarwel piek

Ik beleef nu nooit meer piekorgasmes. Het lukt me niet meer mezelf ‘vanuit drift’ te bevredigen. Wat ik net vertelde over geil worden tijdens het werken in de tuin, overkomt me niet meer. Ik vind het grote winst. Ik ervaar een intens gevoel van liefde voor mezelf. Ik behandel mezelf zoals mijn minnaar zou doen.

Ik wil ook

Ik heb lang achter de geilheid aan gerend. Niet omdat ik zo graag wilde, maar omdat ik dacht dat het zo hoorde. Ik dacht dat ik op die manier een leuke man zou verschalken. Maar ik was volledig afgesneden van mijn gevoel. Misschien moest ik wel 66 worden om het te zien, of beter: te ervaren. Ik zou dit willen vertellen aan elk meisje van 13. Als ik vrouwen vertel over wat ik meemaak met de zelfbeminning en het voelen, dan begrijpen ze wat ik bedoel. Ze krijgen blosjes en zeggen: dat wil ik ook.’